Βρίσκομαι στην έκθεση αυτοκινήτου, στο περίπτερο της Honda. Αντιπρόσωπος: ο Σαρακάκης. Πλησιάζω ένα πανέμορφο μοντέλο. Κομψό. Γιαπωνέζικη ακρίβεια, μοντέρνα αισθητική. Κάνω τον γύρο, το παρατηρώ από πίσω. Και τότε το βλέπω. Από τη μία μεριά, το παλιομοδίτικο σήμα της αντιπροσωπείας: Γενική Αυτοκινήτων Α.Ε. Τυπωμένο σε αλουμινένιο ταμπελάκι. Στερεωμένο με πριτσίνια. …

Πήγαινα να παραλάβω τον γιο μου από το σχολείο. Παρκάρω απέξω και περιμένω. Ξαφνικά, νιώθω ένα χτύπημα από πίσω. Γυρνάω. «Δεν είναι δυνατόν», σκέφτομαι. Πριν καλά-καλά συνέλθω, δεύτερο χτύπημα. Από το ίδιο αυτοκίνητο. Κατεβαίνω. Ένας ηλικιωμένος άντρας έχει ήδη βγει. Φαίνεται ταραγμένος, σχεδόν ντροπιασμένος. – Συγγνώμη, αγόρι μου…, μου λέει. …

Είναι μια πραγματικότητα που βλέπουμε όλο και πιο συχνά: νέα παιδιά να υιοθετούν ένα Life Style χτισμένο πάνω σε μια δήθεν μαγκιά, μια επιτηδευμένη σκληράδα, μια αισθητική του σκοτεινού, του παράνομου, του δεν με νοιάζει τίποτα. Club, τσιγάρα, κινητά, υφάκια, και μούρη. Μόνο που τελικά στα Club κανείς δεν χορεύει. Κανείς δεν …

Μια ιστορία για το πώς η ιδιωτική ασφάλιση γίνεται εργαλείο κερδοσκοπίας. Για το πώς η ανάγκη για φροντίδα μετατρέπεται σε πρόσχημα για διαφθορά. Και για το πώς, ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη γιατροί που κάνουν τον όρκο τους πράξη. Τα αποτελέσματα των αιματολογικών έδειξαν αυξημένη χοληστερίνη. Όχι τραγικά υψηλή — αλλά αρκετή …

Άλλη μία «κλασική» περίπτωση – αλλά αυτή τη φορά, με πλούτο. Όχι ψίχουλα. Μιλάμε για σοβαρή περιουσία. Ο πατέρας τους άφησε την κληρονομιά εξ αδιαιρέτου, στα δύο του παιδιά. Ισοβαρώς. Στο χαρτί. Όμως τη διαχείριση την ανέλαβε ο «γιος». Γιατί έτσι. Γιατί «ξέρει από δουλειές», γιατί «τα αγόρια τα καταφέρνουν …

Γύρισε σπίτι με το βλέμμα σκυφτό, τα χέρια ιδρωμένα, την ψυχή θολή. – Πήρα το δίπλωμα, μπαμπά… Η φωνή της δεν είχε καμιά χαρά. Μόνο εκνευρισμό και ένταση. – Και γιατί είσαι στεναχωρημένη, αγάπη μου; – Μου ζήτησαν τριακόσια ευρώ… – Ποιος σου τα ζήτησε; – Ο δάσκαλος. Μου είπε …