Όσοι με ξέρουν θα σου πουν πως ένα από τα χαρακτηριστικά μου στοιχεία είναι η διάθεση για φάρσες. Το χιούμορ για μένα είναι άμυνα, ανάσα, τρόπος επιβίωσης. Προσπαθώ, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, να αντιμετωπίζω τα προβλήματα διακωμωδώντας τα.Κάποτε, όμως, βρέθηκα να γίνομαι εγώ το «θύμα». Και τότε κατάλαβα, …

Στο στρατό ήμουν οδηγός του διοικητή. Όχι γιατί ήμουν καλός οδηγός. Ούτε επειδή είχα κάποιο μέσον. Ήμουν οδηγός γιατί δεν ήμουν ψηλός.Και —το σημαντικότερο για τη λογική του στρατού— ήμουν πιο κοντός από τον ίδιο τον διοικητή.Βλέπετε, στον στρατό δεν προβλέπεται ο οδηγός να είναι ψηλότερος από τον διοικητή. Ποιος ξέρει …

Μα πόσο τον αγάπησα αυτόν τον άνθρωπο. Και πόσο μου λείπει. Καθώς εξηγούσα σήμερα στον γιο μου πόσο λάθος είναι να καπνίζει κανείς, τον θυμήθηκα ξανά. Έντονα. Με εκείνον τον ξαφνικό τρόπο που επιστρέφουν οι άνθρωποι που αγαπήσαμε βαθιά. Ήμουν τότε φοιτητής στη Γραφιστική και παράλληλα δούλευα στο παιδικό περιοδικό Μανίνα. …

Βρισκόμουν φαντάρος στη Λήμνο. Οι συνθήκες; Κωμικοτραγικές. Παντού βρώμα. Ο μάγειρας σφουγγάριζε το δάπεδο της κουζίνας και με την ίδια σφουγγαρίστρα καθάριζε και τον πάγκο εργασίας. Μια μέρα έβγαλαν το κρέας από την κατάψυξη, αλλά δεν μπορούσαν να το περάσουν από τη μηχανή του κιμά. Στην ακαταστασία της κουζίνας, ο …

Στην κηδεία της αδερφής μου – ναι, εκεί τον ξαναείδα μετά από τόσα χρόνια.Ήταν ο «κολλητός» του πατέρα μου. Ρώτησα τη μητέρα μου, αφού ο πατέρας μου είχε φύγει από την ζωή: – Κομμένο πόδι; Ατύχημα; – Όχι. Έχει ζάχαρο. Η υγεία του μαραζώνει. Λίγο αργότερα, ήρθε κοντά μου και …

(ή αλλιώς: Πώς νίκησα τη δημοτική απάθεια με έναν εκτυπωτή και λίγη θεατρική τέχνη) Μετά από μια έντονη χιονόπτωση, μια μεγάλη πευκόφυτη έκταση στην περιοχή μας μετατράπηκε σε τοπίο καταστροφής. Πεύκα σωριασμένα σαν σπίρτα. Το θέαμα, ανατριχιαστικό. Η σιωπή των αρχών, εξοργιστική. Είχαμε ειδοποιήσει τον Δήμο ξανά και ξανά. Μήνες …