Θα πρέπει όλοι να γίνουν courier και όλες σερβιτόρες σε μπαράκια;

Έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που ψάχνουν προσωπικό – σε εργοτάξια, σε θερμοκήπια, σε βιοτεχνίες, ακόμα και σε εργοστάσια. Ψάχνουν όπως στην matgraph.gr που ζητούν εργάτες στην παραγωγή. Αναρτούν αγγελίες για μόνιμη θέση εργασίας, αλλά δεν ανταποκρίνεται κανένας νέος Έλληνας ή Ελληνίδα, τι κρίμα.

Και λογικό είναι, θα πει κάποιος. Ποιος να πάει να πιάσει δουλειά στα «δύσκολα» όταν τα «εύκολα» προσφέρουν λάμψη, και followers; Ποια είναι τα πρότυπο πια;

Όταν στα κοινωνικά δίκτυα, αγόρια χτίζουν την ταυτότητά τους, ποζάροντας σαν γκάνγκστερ, με τσιγάρο στο στόμα και απλωμένα χαρτονομίσματα στο τραπέζι. Κοπέλες επιδεικνύουν τα νύχια τους. Νύχια στολισμένα με στρασάκια και φιογκάκια. Νύχια που δεν τις επιτρέπουν να δουλέψουν.

Όταν η γλώσσα των σωμάτων περιορίζεται σε φιλάκια με προκλιτικά χείλια, όταν η ύπαρξη περνάει μέσα από τα φίλτρα μίας selfie, τότε κάτι έχει πάψει να παράγεται.

Δεν είναι κακό να είσαι όμορφος. Δεν είναι κακό να δουλεύεις σε μπαράκι ή να κάνεις delivery. Το κακό είναι όταν δεν θες να κάνεις τίποτα άλλο. Κάτι που θα σου προσφέρει και γνώση.

Σκουριάζουν οι νέοι κρίκοι. Και η αλυσίδα κόβεται όταν ο κόσμος μας γίνεται όλο και πιο ψεύτικος.